Opinión

Música y teatro en la ‘Sociedade Liceo de Noia’

“Nesta data, con gran ledicia, a ‘Sociedade Liceo de Noia’, coa súa madurez social, como recordo do pasado, escola para o presente e estímulo para o futuro, lembrámo-la data na que no seu seo naceron a ‘Coral Polifónica’ do Liceo e o Grupo de Teatro ‘Candea’, recordo que nos emociona e enorgullece”, escribe en el prólogo del libro 25 anos despois.
Música y teatro en la ‘Sociedade Liceo de Noia’
“Nesta data, con gran ledicia, a ‘Sociedade Liceo de Noia’, coa súa madurez social, como recordo do pasado, escola para o presente e estímulo para o futuro, lembrámo-la data na que no seu seo naceron a ‘Coral Polifónica’ do Liceo e o Grupo de Teatro ‘Candea’, recordo que nos emociona e enorgullece”, escribe en el prólogo del libro 25 anos despois. Sociedade Liceo de Noia 1974-1999 su presidente José Moas Pazos, editado hace ahora justamente una década. En su “Saúdo de gratitude”, al conmemorar el 25 aniversario de la ‘Coral Polifónica do Liceo de Noia’, Luis Paz Sánchez evoca que “a idea de fundar unha Coral Polifónica en Noia non foi exclusivamente miña, senón da Xunta Directiva do Liceo, o cal, ó querer amplia-la súa actividades socio-cultural, depositou a súa confianza en min como Director musical, para realiza-lo proxecto”.
“Nasín cando as prantas nasen,/ no mes das froles nasín,/ nunca alborada mainiña,/ nunha alborada de abril”. Con esta estrofa de Rosalía de Castro, en efecto, se iniciaron los primeros ensayos junto con la balada gallega ‘Fror Nova’ de J. Torres Creo, sobre texto de D. Manuel Lago González. De modo mesurado y optimista, Luis Paz Santos agradece a los pioneros de la Coral, quienes asumieron las partituras presentadas en castellano y gallego, alemán y latín e italiano, como auténticos políglotas. Y así se escuchaba el ‘Alalá de Noia’, armonizado por G. Boente: “Nas ondas dos teus cabelos/ heime botar a afogare,/ para que diga o mundo enteiro/ que hai ondas sin ser no mare”.
Testimonio de agradecimiento el que concede Luis Paz Santos al Padre Ramón Penas, a Don Arturo, coadjutor de Santa Cristina, y a su amigo Juan Trillo. Asimismo a Prudencio Romo, quien adaptó para la Coral su ‘Estampa galega’ y ‘Os Pinos’ y ‘Noia, país de alegría’, cuyos versos dicen así: “Antes de salir de Noia,/ yo le tengo que dejar/ la flor de mi simpatía,/ traducida en un cantar”. Bodas de plata de la ‘Sociedade Liceo’ de la villa maravillosa coruñesa que nos retrotrae al año 1974-1975, el de su fundación, cuando aquel 17 de mayo, recolectando el sentimiento de algunos socios aficionados al arte musical –y al canto lírico, concretamente–, la Directiva convocó a un inquieto haz humano a fin de que hiciera cristalizar la entresoñada ‘Coral’. ¿La batuta? En las manos del por entonces franciscano Luis Paz Santos. ¿Su presentación? Fue en la iglesia noiesa de San Francisco, motivada por el homenaje-despedida al Padre Penas el 22 de junio de 1974. Sobre el atril, el ‘Alleluia’ de Haëndel. También, ‘Eucaristía’, de la ‘Cantata Op. 84’ de Johan Sebastian Bach; ‘Peregrino’ de Jaroff; ‘O Consolo’ de Paz Hermo, y la ‘Fror Nova’ de Torres Creo, con letra del añorado poeta y Arzobispo González Lago.
Por otra parte, habremos de rememorar la primavera de 1974, cuando se determinó crear el Grupo de Teatro ‘Candea’ del propio ‘Liceo’ noiés, prosiguiendo una espléndida tradición teatral casi centenaria en esta Villa gallega. ¿Cómo no evocar la década de 1920, con sus balbuceos teatrales, merced a las obras gallegas ‘O rei da carballeira’ de Ricardo Frade Giráldez y ‘O Hidalgo’ de Xesús Sanluis Romero, el zapatero-poeta de Bergantiños de raigambre noiesa. El 27 de agosto de 1973 se estrenó con una simpática ‘farsa’ de Eduardo Blanco Amor: ‘Romance de Micomicón e Adhelala’. Y leemos, como colofón, la obra ‘Noite de lobos’ de Xosé Agrelo.